Nemanja Millosheviq për Geopost: Vuçiq pret Putinin në Danub dhe Trumpin në Shtëpinë e Bardhë, Perëndimi duhet ta kuptojë këtë

Rusisë i konvenon të mos ketë vetëm fushëbetejë ukrainase, por edhe pika të tjera të nxehta në Evropë dhe aty ndihmon sa më shumë aleati i Rusisë në Ballkan, Serbia në Ballkan, vlerëson Nemanja Millosheviq, master i shkencave politike dhe president i organizatës politike “Glas- Zëri” në një intervistë për Geopost”.

“Glas-Zëri” është, meqë ra fjala, i vetmi opsion politik në Serbi që dënoi “performancën e fundit shoviniste” dhe fjalimin e Aleksandër Vuçiqit, në kremtimin e Ditës ilegale të Unitetit, Lirisë dhe Flamurit Kombëtar Serb, në Nish.

Siç vlerësojnë ata, “qëllimi i kësaj narrative propagandistike boshe dhe false dhe kërcënim për ‘mbrojtjen e popullit tonë’ është përgatitja e agresionit kundër Kosovës, Bosnjë-Hercegovinës dhe Malit të Zi”.

Millosheviqi  për Geopost thekson si një rrethanë fatlume se Serbia është e rrethuar nga vendet e NATO-s dhe se “asgjë më shumë se retorikë ndezëse nuk mund dhe nuk duhet të ndodhë”.

Problemi, thekson ai, nuk është se Serbia ka vullnet për të demonstruar forcë, por se Perëndimi nuk ka vullnet për ta penguar atë demonstrim të forcës nga Serbia.

Derisa të bëhet e qartë për Perëndimin se Vuçiq pret Putinin në Danub dhe Trumpin në Shtëpinë e Bardhë, ne do ta kemi këtë situatë deri atëherë.

Sipas Millosheviqit, mediat në Serbi janë kryesisht në shërbim të propagandës rusofile dhe klerikale.

“Përderisa është kështu, nuk ka asnjë shpresë që gjërat të ndryshojnë, për të ndikuar para së gjithash te të rinjtë që janë plotësisht të indoktrinuar me një propagandë të pabesueshme që i largon plotësisht nga realiteti dhe që na kthen në shekujt XVI dhe XVII”.

 Intervista e plotë:

Geopost: Jeni e vetmja organizatë politike opozitare në Serbi që dënuat fjalimin e fundit të Aleksandër Vuçiqit për kremtimin e Ditës ilegale të Bashkimit, Lirisë dhe Flamurit Kombëtar Serb? Cili është qëllimi përfundimtar i një retorike të tillë dhe cili është roli i Rusisë në gjithë këtë?

Millosheviq: Fillimisht, faleminderit për këtë observim. Jemi vërtet të vetmit që e dënuam qartë dhe pa mëdyshje këtë fjalim të Vuçiqit. Dhe para se t’i përgjigjem pyetjes suaj, do të përmend një fakt mjaft simptomatik dhe interesant, dhe ai është se asnjë media, as proqeveritare dhe as opozitare, nuk e ka shpërndarë apo transmetuar njoftimin tonë, gjë që flet edhe për gjendjen në të cilën ndodhet vendi ynë. Më duhej ta thosha që në fillim, sepse mendoj se është e rëndësishme dhe tregon vërtet tablonë e një shoqërie të eutanizuar plotësisht, që po jeton tërësisht në një realitet paralel dhe kjo është ajo që duhet të na shqetësojë të gjithëve.

Tani do t’i kthehem pyetjes suaj – qëllimi përfundimtar i një retorike të tillë është praktikisht prozaik – është mbijetesa në pushtet. Për shoqërinë serbe të tillë të anestetizuar, të putinizuar dhe të klerikalizuar, një retorikë e tillë është praktikisht një garanci e mbijetesës së saj në pushtet. Megjithatë, ky nuk është qëllimi i vetëm i arritur nga një retorikë e tillë. Përveç kësaj, ai është një mesazh politik dhe ai mesazh i vërtetë politik i drejtohet aleatit të vërtetë, të sinqertë të Serbisë së Vuçiqit, pra, për fat të keq, Rusisë, dhe është mbështetje dhe ndihmë praktikisht për Rusinë në atë mënyrë që një lloj i destabilizimit mbahet edhe në Ballkan, se ka mbi të gjitha destabilizimin e Ballkanit Perëndimor.

Kemi parë gjithashtu që konflikti mes Armenisë dhe Azerbajxhanit ka filluar sërish dhe Rusisë i konvenon të mos ketë vetëm fushëbetejë ukrainase, por edhe pika të tjera të nxehta në Evropë dhe aty po ndihmon sa më shumë aleati i Rusisë, Serbia në Ballkan. Fati ynë është që Serbia është e rrethuar nga vendet e NATO-s dhe se nuk mund dhe nuk duhet të ndodhë asgjë më shumë se një retorikë nxitëse.

Geopost: Megjithatë, ne pamë një sulm ndaj forcave të KFOR-it në Kosovë në maj. Mali i Zi, edhe pse anëtar i NATO-s, sipas të gjitha vlerësimeve përkatëse, ka një mur sigurie plotësisht të shembur, në BeH sektori i sigurisë është në duart e SNSD-së së Dodikut… Serbia po armatoset vazhdimisht, ka burime dhe vullnet për të demonstruar forcë. A ka Perëndimi një mënyrë për të penguar dhe për t’I bërë presoin Serbisë në mënyrë që dikush në Beograd ta marrë seriozisht?

Millošević: Gjithçka që deklaruat është e vërtetë dhe ajo që është shqetësuese është se, për ta thënë troç, Perëndimi, pra e kam fjalën kryesisht për Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Evropian, i shikon të gjitha këto në një mënyrë që nuk është e kënaqshme në aspektin reagimit të tyre ndaj gjithë kësaj. Prap, më duhet të përsëris dhe të theksoj se mendoj se është e rëndësishme dhe se Vuçiqi dhe regjimi i Vuçiqit e dinë këtë, por të gjithë në Perëndim e dinë këtë, se NATO është ende garantuesi i paqes dhe stabilitetit në kuptimin, mbi të gjitha Neni 5 i Marrëveshjes së Uashingtonit, sipas të cilit kur sulmohet një vend i NATO-s, sulmohen të gjithë.

Dhe në këtë kuptim, ju vërtet nuk mund të shkoni më larg se këto ngjarje për të cilat sapo folët dhe që përmendët.

Ajo që është më shqetësuese është qëndrimi i Perëndimit ndaj regjimit të Vuçiqit. Disi kam përshtypjen se problemi është se praktikisht zjarrvënësve iu dha një zorrë zjarri dhe iu kërkua të shuhej zjarri. Dhe tani ai është duke e drejtuar atë zorrë në të gjitha drejtimet, përveç aty ku ka zjarr, ku situata është më e vështira, dhe gjithashtu po hedh atje mbetje dhe materiale të ndezshme. Kështu që unë nuk e kuptoj se si Perëndimi pret nga dikush i cili është pjesë e problemit dhe dikush që është krijuesi i problemit për ta zgjidhur atë problem. Natyrisht, vampirizimi i shovinizmit dhe nacionalizmit, mbi të gjitha në Serbi, shihet disi në atë mënyrë që praktikisht, le të themi, inkurajon një sjellje të tillë dhe vetëm me turp flitet për të ardhmen evropiane të Serbisë, e ardhmja evropiane e Serbisë nuk është as në dukje.

Problemi nuk është se Serbia ka vullnetin për të demonstruar forcën, por që Perëndimi nuk ka vullnet për ta penguar atë demonstrim të forcës nga Serbia. Derisa të bëhet e qartë për Perëndimin se Vuçiq pret Putinin në Danub dhe Trumpin në Shtëpinë e Bardhë, deri atëherë do të kemi këtë situatë.

Geopost: Ju keni vlerësuar se shoqëria serbe është shumë e radikalizuar dhe e rusifikuar. Po ashtu, sistemi i vlerave, notave, në Serbi është në nivelin më të ulët… Cilat janë sipas jush mekanizmat që do ta kthenin përpara një shoqëri të tillë?

Millosheviq: Mekanizmi i parë për një gjë të tillë është media e lirë. Na duhen media që do t’u tregojnë qytetarëve para së gjithash të vërtetën, media që do t’i informojë qytetarët për gjendjen reale, që nuk do të flasin për mitologji, për disa gjëra që nuk i përkasin as fushës së politikës dhe as funksionimit të një shoqëri normale. Fakti është se mediat në Serbi në këtë moment janë më së shumti në shërbim të propagandës rusofile dhe klerikale. Përderisa është kështu, nuk ka asnjë shpresë se gjërat do të ndryshojnë, që para së gjithash të rinjtë të indoktrinuar plotësisht me një propagandë të pabesueshme që i largon plotësisht nga realiteti dhe që na kthen në shekujt XVI dhe XVII do të ndikohen. Jemi shumë larg nga Evropa, ku është Perëndimi dhe i gjithë qytetërimi perëndimor. Ndoshta problemi më i madh është se kemi të ashtuquajturat media opozitare. Në kohën e Millosheviqit në vitet e 90-ta, kishim një polarizim mes mediave që mbështesin qeverinë dhe atyre që mbështesin opozitën. Kemi ende një polarizim të tillë, por problemi është se ajo që thuhet si në mediat e qeverisë ashtu edhe në ato opozitare është praktikisht e njëjta politikë, vetëm se në mediat opozitare keni paraqitjen e Gjorgje Vukadinoviqit dhe Boshko Obradoviqit, të cilët thonë të njëjtën gjë si Vuçiq, por ata thjesht nuk e duan dhe mendojnë se nuk është shumë i mirë, por se do ta bënin më mirë. Kjo është diçka shumë, shumë e rrezikshme dhe problematike. Prandaj, opozita civile, demokratike, pro-perëndimore, pro-evropiane, madje edhe pro NATO-s nuk dëgjohet ose dëgjohet shumë sporadike. Dhe siç e thashë në fillim, absolutisht nuk jemi në media, sikur praktikisht nuk ekzistojmë, sikur ka ndonjë kod heshtjeje që nuk përmendet emri ynë, kështu që organizata jonë nuk guxon të përmendet në asnjë media, aq më pak të transmetohet një njoftim nga ne ose që njëri prej nesh të bëjë një deklaratë.

Geopost: A kanë protestat e tanishme që po zgjasin me muaj kundër dhunës në Beograd fuqinë dhe potencialin për të sjellë ndryshime reale?

Millosheviq: Para së gjithash, ato protesta filluan dhe u krijuan si reagim ndaj dy ngjarjeve, vërtet, tepër të tmerrshme dhe tragjike, dhe ishte një mënyrë që qytetarët të tregonin dhembshurinë e tyre dhe dhimbjen që ndjemë në atë moment dhe nderimin për viktimat. Gjithashtu për të treguar dhe demonstruar se janë të shqetësuar për të ardhmen e fëmijëve të tyre dhe fatin e kësaj shoqërie. Pra, ato protesta me të vërtetë kishin një qëllim legjitim dhe vërtet ndodhën për shkak të nevojës së njerëzve për të ndryshuar diçka në këtë shoqëri. Dhe kërkesat e bëra në protestë janë diçka që “Glas” e ka mbështetur që në fillim dhe është plotësisht legjitime.

Megjithatë, ajo që kam frikë se ka ndodhur gjatë këtyre protestave dhe ju mund të shihni që tani janë më pak të ndjekura dhe nuk kanë më intensitetin që kishin në fillim, është se opozita humbi mundësinë për t’i konkretizuar dhe artikuluar politikisht këto protesta. Do të përmend vetëm se ne si organizatë u shfaqëm në protesta me flamuj të BE-së për një arsye të thjeshtë, sepse u përpoqëm të artikulojmë në mënyrë simbolike pikërisht drejtimin në të cilin duhet të shkojnë ato protesta. Dhe kjo është se ne si shoqëri kërkojmë të bëhemi pjesë e BE-së, një pjesë e shoqërisë ku ka norma të qarta qytetërimi, ku nuk ka dhunë praktike në jetën e përditshme. Dhe kjo është ajo me të cilën përballemi çdo ditë këtu në dhjetë vjetët e fundit në formë të zhveshur, dhe para kësaj, që nga vrasja e kryeministrit Gjingjiq e këndej, ne po fundosemi në njëfarë errësirë radikalizmi, klerikalizmi dhe rusofilie. Kjo është ajo që ne u përpoqëm të themi me ata flamuj të BE-së. Megjithatë, nuk ka pasur asnjë reagim nga opozita që organizon protestat dhe mendoj se tani rezultati i vetëm i protestave do të jetë që përfundimisht të krijohet lista opozitare “Serbia kundër dhunës”. Por ajo listë do të jetë një konglomerat i disa politikave të paqarta dhe akomodimit të përgjithshëm dhe do të kalojë, kam frikë, njësoj siç ka kaluar tregimi “Një në pesë milionë”.

/TheGeopost/