VIDEO/ Daku në formë të shkëlqyer, goli e shpall edhe “Njeriun e Ndeshjes”
9 raketat iraniane që depërtuan supermburojën, pse Izraeli ende i trembet kërcënimit nga Teherani?
Historia e konflikteve të Lindjes së Mesme i kujton të gjithëve se nuk ka armë “absolute”, bastione të pakapërcyeshme apo teknologji të pathyeshme.
Stërvitja Pasdaran, e cila “shënjestroi” bazën izraelite në zonën e Nevatimit në shkurt, përgatiti ushtrinë izraelite dhe koalicionin aleat. Por Teherani mund të provojë përsëri, me objektiva të tjera.
Pasdaran organizojnë një stërvitje duke përdorur sisteme me rreze të mesme dhe të gjatë. Nga një zonë shkretëtirë ata lëshojnë katër Zolfaghar – 700 km në rreze -, tre Haxhi Qasem (1400 km), Kheybar (1450 km), Emad (1750 km) dhe Ghadr (2000 km).
Nuk është manovra e zakonshme e zjarrit, por ka një kuptim simbolik. Ata duhet të godasin një zonë ku hangarët janë rindërtuar për të përfaqësuar bazën Nevatim, në Izraelin jugor, një instalim që pret luftëtarët F35. Për Zolfaghar-in shteti hebre është shumë larg dhe nuk dihet nëse testi i dimrit ishte i suksesshëm, por ajo që ndodhi më pas është më e qartë.
Nis operacioni Vera Promessa, hakmarrja e paralajmëruar iraniane për vrasjen e oficerëve të lartë në Damask. Pasojat janë të njohura: mburoja ndëraleate bllokoi shumicën e 300 dronëve, lundrimit dhe dronëve balistikë. Sukses i madh, falë kombinimit të sistemeve: Shigjeta izraelite 3 dhe ato amerikane (përfshirë pajisjet në anijet në Mesdhe dhe Detin e Kuq); Avionët amerikanë, britanikë, francezë dhe jordanianë që fluturojnë vazhdimisht për të ndaluar valën; bashkëpunimi i inteligjencës saudite dhe emirate; rrjeti i sensorëve dhe radarëve që i kanë mbajtur në sy ajatollahët prej kohësh.
Koalicioni i përzier me ide dhe synime të ndryshme, funksionoi: dërgoi një sinjal në Teheran dhe demonstroi se mbrojtja ishte e mjaftueshme.
Monedha e efikasitetit ka si gjithmonë, anën tjetër. Megjithatë, pesë raketa balistike tejkaluan pengesën dhe goditën Nevatimin, duke dëmtuar një transportues C 130, një pistë dhe një hangar. Megjithatë, katër të tjerë arritën në një bazë të dytë në Negev.
Ndërsa dhjetëra raketa të tjera “të mbyllura” larg kufijve të shtetit hebre, u ndaluan nga problemet teknike.
Hendeku i gjetur nga kujdestarët nuk i pakëson rezultatet e mbrojtjes së përbashkët, por tregon një paralajmërim.
Iranianët hodhën hipotezën për shënjestrimin e Nevatimit dhe lanë të kuptohet me manovrën e dimrit, se më në fund u përpoqën ta bënin dhe ia dolën.
Shpërthimet hapën kratere por baza mbeti funksionale dhe IDF-ja u kujdes menjëherë të “mbyllte” vrimat.
Për “duelin” e radhës nuk përjashtohet që Pasdaran të shtojë numrin e dronëve dhe raketave për të detyruar kundërshtarët e tyre të zgjerojnë mbrojtjen e tyre, ku ka gjasa që të rritet edhe sasia e raketave balistike, të cilat janë më të vështira për t’u ndalur.
Iranianët do të marrin parasysh atë që nuk funksionoi dhe ndoshta do të provojnë përsëri, por me pasoja të paparashikueshme.
Historia e konflikteve të Lindjes së Mesme i kujton të gjithëve se nuk ka armë “absolute”, bastione të pakapërcyeshme apo teknologji të pathyeshme.
Vetë Izraeli e zbuloi këtë në rrugën e vështirë më 7 tetor. Për këtë arsye, diplomatët dhe vëzhguesit sugjerojnë që të mos merret lehtë armiku. Qoftë me kamuflazh guerril, qoftë uniformë të Gardës Revolucionare./ Marrë nga: Corriere Della Sera, Përshtati: Pamfleti
Source link