Jeta familjare e Zlatanit: Bashkëshortja ime lan e gatuan, kam qarë shumë për Raiolan…
Deepfakes: Kur është moralisht e gabuar të ndryshosh video?
Kur një aktor jep një performancë të lë pa frymë, a mundet dikush tjetër ta “përmirësojë” atë me redaktim dixhital? A ka ndonjëherë raste kur një film që “përmirësohet dixhitalisht” mund të prishë estetikisht përvojën? Shumë është mbuluar kohët e fundit për shpërthimin e teknologjisë së AI dhe se si ajo po cenon – apo edhe po transformon – sektorë të tërë. Redaktimi i videos nuk bën përjashtim.
Ne nje cicërima e funditartisti i efekteve vizuale Daniel Hashimoto eksperimentoi me përdorimin e teknologjisë së re NVIDIA në shfaqjen televizive të vlerësuar me çmime Ariu. Hashimoto kishte ndërruar inteligjencën artificiale sytë nga drejtimi poshtë në shikimin e kamerës. Personazhi kryesor nuk po shikonte më në distancë, por më tepër në ju. Është një gjë e vogël dhe mund të mos ketë rëndësi për shumicën e njerëzve. Për të tjerët, megjithatë, ajo dëmton plotësisht efektin e skenës. Nuk i përmirëson gjërat, por e zvogëlon dhe shtrembëron synimin e artistit.
E ripërzier
Në janar 2023, rrjeti televiziv i Mbretërisë së Bashkuar ITV na solli “komedinë e rreme të thellë” të parë televizive: Luftërat e Fqinjëve të Thellë Fake. Premisa është që ne takojmë një grup të varur nga televizori që duan divan, të cilët grinden vazhdimisht me fqinjët e tyre. Megjithatë, kthesa është se e gjithë rruga është e përbërë nga të famshëm të listës A. Është Nicki Minaj që bërtet Tom Holland; Rihanna duke luftuar me Adele. Është shumë qesharake, siç shkon edhe komedia, por ngre një pyetje interesante për të ardhmen e deepfakes: Deri në çfarë mase duhet t’i lejojmë njerëzit të manipulojnë atë që po shohim?
Me Luftërat e Fqinjëve të Thellë Fake, ju thuhet menjëherë se këto janë falsifikime (dhe, po supozoj se ITV ka një lloj ekipi ligjor). Por ajo që Hashimoto bëri me teknologjinë e tij NVIDIA është një shembull i diçkaje më tinëzare – ndodhi pa pëlqimin e atyre që ishin përfshirë. YouTuber, Kelsey Brannan (Premiere Gal), shpjegon disa metoda me anë të së cilës AI mund të manipulojë pamjet në një shpjegues të shkëlqyeshëm. Ajo shpjegon se si AI mund të heqë objektet dhe njerëzit nga video, si ndryshon sfondin ose si mund të heqë tingullin ose zërin. Ekipet si Pistë janë në gjendje të redaktoni video në kohë reale, dhe ta bëjnë këtë me një realizëm bindës (është pak si të kesh ato filtra të Facebook-ut që të bëjnë të dukesh si qen – por me cilësi Hollywood).
Si me çdo teknologji përçarëse, ne të gjithë do të përshtatemi me këtë botë të re. Etikët, ligjvënësit dhe konsumatorët dixhitalë të të gjitha llojeve do të duhet të gjejnë se si të merren me një botë ku video – jetojnë video – mund të mos jetë ashtu siç duket. Një letër e fundit nga një ekip në Universitetin Carnegie Mellon, SHBA, studiuan çështjet etike që lidhen me teknologjinë e redaktimit të videove – veçanërisht, “deepfake”. Ata bënë dy gjëra. Së pari, ata pyetën shumë liderë të industrisë dhe kompani në teknologjinë video të AI se cilat mendonin se ishin përgjegjësitë e tyre. Së dyti, ata pyetën se cilët faktorë mund të kufizojnë ose vendosin kufij për ata udhëheqës.
Përgjegjësia e zhvilluesve
Çfarë detyrash etike, pra, mendojnë se kanë zhvilluesit e AI? Sipas Grey Widder et al., përgjigjja është, “jo shumë”. Në përgjithësi, udhëheqësit e industrisë së AI paraqesin tre argumente:
I pari është argumenti “burim i hapur”. Këtu një program ose bëhet i lirë për t’u përdorur ose burimi mund të kopjohet dhe përdoret nga programues të tjerë (si një API, për shembull). Siç tha një udhëheqës i AI, “Një pjesë e të qenit Software i Lirë me burim të hapur është që ju jeni të lirë ta përdorni atë. Nuk ka kufizime për të. Dhe ne nuk mund të bëjmë asgjë për këtë.”
E dyta është argumenti “xhini ka dalë nga shishja”. Me fjalë të tjera, kjo është ideja që nëse nuk e bëjmë ne, do ta bëjë dikush tjetër. Teknologjia është e pashmangshme. Ju nuk mund ta ndaloni përparimin. Pasi inteligjenca artificiale është “atje”, nuk mund ta ktheni disi atë. Përveç një apokalipsi bërthamor, teknologjitë nuk largohen kurrë. Redaktimi i videos me AI është këtu, kështu që le të merremi me të.
E treta është argumenti “mos fajësoni prodhuesin”. Nëse dikush përdor një mjet për mjete të liga, kjo është në dorën e tij, dhe jo nga prodhuesit e mjeteve. Nëse dikush shkruan një libër antisemitik ose vizaton një pikturë raciste, ose luan një këngë urrejtjeje, nuk fajësoni përpunuesit e tekstit, lapsat dhe kitarat. Kur dikush bën pornografi të rreme ose përhap dezinformata, ky është krimi i tyre, jo i programuesve të AI.
Çfarë do të pengonte redaktimin e videos?
Të gjitha janë argumente mjaft bindëse. E para, ndoshta, mund të kundërshtohet. Krijimi i programeve me burim të hapur është një zgjedhje – një filozofi libertariane (ose një vendim për marrjen e parave/PR) të koduesve. Qasja mund të kufizohet në mjete të caktuara. Por argumenti i dytë dhe i tretë janë bërë mirë. Ata që përpiqen të luftojnë përparimin shpesh janë të dënuar të dështojnë dhe mjetet nuk janë, në vetvete, moralisht të fajësuara. Atëherë, çfarë nevojitet për të parandaluar një të ardhme të përmbytur me falsifikime keqdashëse ose mashtruese? Punimi nga Universiteti Carnegie Mellon nxjerr në pah dy përgjigje.
Abonohu për histori kundërintuitive, befasuese dhe me ndikim që dërgohen në kutinë tuaj hyrëse çdo të enjte
Së pari, duhen tërhequr linja të qarta etike, përkatësisht: normat profesionale dhe ligji. Jozyrtarisht, mund të krijohej një kulturë e standardeve të caktuara; ne krijojmë stigmë të industrisë ose standarde të pranueshme përdorimi. Siç tha një udhëheqës, “Ne ndjekim gjëra të tilla si (…) standarde të ndryshme të shoqatës së gazetarisë dhe gjëra normale që do të ndiqni nëse jeni një korrespondent politik i Uashington DC.” Por zyrtarisht, ekziston një vijë e kuqe e dukshme në editimin e videos: pëlqimi. Nëse nuk jeni dakord që imazhi juaj të përdoret ose manipulohet, atëherë është gabim që dikush ta bëjë këtë. Është një linjë që mund të shndërrohet (dhe është shndërruar) lehtësisht në ligj – nëse falsifikoni dikë pa pëlqimin e tij, atëherë rrezikoni një akuzë penale. Paligjshmëria sigurisht që do të kufizonte (nëse jo ta ndalonte) përdorimin e tij.
Së dyti, këtu ka një çështje reputacioni. Shumica e njerëzve, shumicën e kohës, nuk u pëlqen të mashtrohen. Ne duam të dimë nëse ajo që po shohim është e saktë. Pra, nëse zbulojmë se një faqe interneti përmban rregullisht falsifikime të thella, ka më pak gjasa t’i shohim ato si me reputacion. Nëse, nga ana tjetër, një faqe interneti thërret deepfakes, premton se nuk do t’i përdorë kurrë, dhe ka softuer dhe mbikëqyrje mbi përdorimin e tyre, përdoruesit kanë më shumë gjasa t’i besojnë, t’i përdorin dhe të paguajnë për to. Deepfakes mund të bëhet për të qeshur, por ata nuk kanë një reputacion të mirë.
Bota e redaktimit të videove
Pra, xhindi është me siguri jashtë shishes, dhe Epoka e Internetit po ia lë vendin Epokës së AI. Ne kemi mbetur të gjithë duke ndezur dhe të hutuar në këtë agim të ri të ndritshëm. Megjithatë, bota do të përshtatet. Shoqëritë do të gjejnë një mënyrë për t’i sjellë këto teknologji në jetën e njeriut me ndërprerje minimale dhe avantazhe maksimale. Siç kemi bërë për mijëvjeçarë, ne do të vazhdojmë të bëjmë gjëra njerëzore së bashku ose me AI si mjete. Nuk ka asgjë që ka fundin e botës në epokën e AI.
Por ne duhet të shqyrtojmë se cilat rregulla dhe norma duhet të vendosen. Jemi në periudhën e kalibrimit të një epoke të re dhe mënyra se si veprojmë tani do të përcaktojë brezat që do të vijnë. Ashtu si udhëheqësit e një revolucioni të sapo fituar ose kufijtë që përballen me një tokë të re, ka diçka për të qenë ndërtuar këtu. Dhe duhet të ndërtohet duke pasur parasysh etikën dhe filozofinë.
Jonny Thomson jep filozofi në Oksford. Ai drejton një llogari popullore të quajtur Mini Filozofi dhe libri i tij i parë është Mini Filozofia: Një libër i vogël i ideve të mëdha.
Source link